Tayyar Yaman
(For English see below)
"Hier ben ik vaak. Soms alleen, vaak samen met mijn vrouw. We kijken naar de bomen, de mensen en genieten van de zon als die er is. We ontmoeten er vrienden. We zien veel mensen voorbijkomen die haast hebben. Ik niet meer. Ik heb mijn leven lang gewerkt en geniet nu van de kleinkinderen, mijn kinderen, mijn familie.
Vroeger dacht ik er aan naar Turkije terug te gaan. Maar daar is ook alles veranderd. Eerlijk: ik huil om Nederland wanneer ik naar Turkije vlieg en omgekeerd hetzelfde. Of ik verlaat het land waar ik geboren ben en mijn eerste stappen zette of het land waar ik mijn bestaan opbouwde en mijn eten verdiende.
Mijn familie is hier. De kinderen doen het goed. Ze hebben hier werk en hun partners komen uit Nederland, Turkije en Suriname.
Daarom blijf ik op deze plek. Ik woon nog steeds naast dezelfde goede buurman van veertig jaar geleden. Samen verhuisden we uit de krotwoningen die toen werden gesloopt. Nu wonen we weer naast elkaar. Deze plek is goed voor mij. Ik wil er oud worden."
"I often sit here. Sometimes alone, often with my wife. We look at the trees and people, and enjoy the sun when it’s out. We meet friends. We see a lot of people passing by in a hurry. I’m not in a hurry any more. I worked all my life and now enjoy my grandchildren, children, and relatives.
I used to think about going back to Turkey. However, everything has changed there too. Honestly, I cry for the Netherlands when I fly out to Turkey and the other way round. I leave the country where I was born and made my first steps, or I leave the country where I built my existence and earned my living.
My family lives here. The children are doing well. They work here, and their partners come from the Netherlands, Turkey and Surinam.
That is why I will stay here. I have the same friendly neighbour I had forty years ago. We both moved out of the slum dwellings when they were taken down. Now, we are neighbours again. This is a good place for me. I want to be old in it.”